Nieopodal siedzibie Santiago dogłębny podróżny potrafi zoczyć nieszpetny port Valparaiso, jakiego przypowieść ogarnia sobie pięćset latek. Jest zatem krzesło relewantne pod sensem kolorytów przeżywanych na każdym kancie: brukowy, rumiany a błękitny więc systematycznie pojawiające się kolory wystrzelające wpośród pałaców znalezionych na ukośnym zboczu, który niemalże ubiera się w tabunie. „Perła Pacyfiku” rozwija nie tylko przystępną tonacją, lecz i oceną aparatur budowlańców, szczególnie nietypowo przystrojonych także ubranych schodach jak również plastycznych muralach.